Volkers zegt dat de provinciale woningcontingenten belemmerend
werken. De hoeveelheid woningen die een gemeente mag toestaan is vaak al
gekoppeld aan andere langlopende projecten. Nu de rijksoverheid en de provincie
meer ruimte gaan bieden, dus grotere contigenten toestaan, moet dit niet alleen
naar de nieuwbouw gaan maar ook naar woningsplitsingen. Het voordeel is dat de
woonbehoefte van goedkope huur of koop veel sneller ingevuld kan worden dan bij
nieuwbouw, de woningen staan er immers al. Ook ontstaan er dan voor woningeigenaren extra middelen om bestaande
woningvoorraad te verduurzamen. Voor de gemeente is dit een snelle oplossing
voor het woningtekort en leidt het tot meer inkomsten.
Beerd Volkers verwoordt het aldus: traditioneel kiest de politiek voor meer nieuwbouw. Met de
huidige planontwikkeling en tekort aan bouwvakkers is dit een lange weg die
minimaal 5 tot 7 jaar duurt. Gevolg is dat de behoeften van grote groepen
burgers langdurig niet ingevuld kunnen worden. Zo blijft iedereen praten
en gebeurt er te weinig. Woningsplitsing is snel realiseerbaar, er hoeft minder
gebouw te worden, aanpassingen kan men vaak zelf organiseren. Hierdoor kan de
woningvoorraad snel stijgen en zijn er beperkte planprocedures nodig. In het
landschap verandert er weinig, het aangezicht van de dorpen blijft zoals het
is. De afdeling financiën van de gemeente kan ook winnaar zijn, de gesplitste
woningen leveren meer op bijvoorbeeld met de WOZ belastingen.
Binnen Heerde bijvoorbeeld
zouden zo’n 300 extra betaalbare woningen kunnen ontstaan is zijn
inschatting. Gedacht kan worden aan monumentale gebouwen, zoals IJsselhoeven
maar ook aan andere grotere woningen. Voor de woningeigenaar brengt de huur middelen
op om de woningen te verduurzamen en om
het leven leuk te houden. Deze woningsplitsingen leiden ook nog tot beter kansen
op sociale cohesie tussen jong en oud, kinderopvang, mantelzorg etc. Volkers
ziet dit als een mooie uitdaging om vanuit de gemeenteraad, samen met de alle
betrokkenen, hieraan te gaan werken.